Wiek XXI to szeroko pojęty rozwój technologiczny, w tym telefonii komórkowej.
Dzisiejszy smartphone to nie tylko urządzenie do dzwonienia, to już nie tylko biuro w pigułce, to również dla większości cała ich rzeczywistość z różnymi portalami, aplikacjami itp. W zasadzie większość z nas funkcjonuje w sieci, a za sprawą tego małego pudełka w kieszeni rzeczywistość wirtualną mamy na wyciągnięcie ręki - dosłownie: telefon przy łóżku, telefon na biurku...😈
Moim zdaniem znakiem naszych czasów powinien zostać człowiek wpatrzony w ekran smartphona. Wszędzie dookoła na ulicy widać osoby ze wzrokiem utkwionym w telefonie. Nawet małe dzieciaki nie potrafią się bez tego obejść.
Oderwani od otaczającej rzeczywistości, pochłonięci szukaniem pokemonów albo wrzucaniem filmików na snapchata, kroczymy chodnikiem, tracąc totalnie kontakt ze wszystkim.
Tacy osobnicy nazwani zostali "smart-zombie", ponieważ dla obserwatora z boku wyglądają jak zombie podążający w amoku naprzód bez względu na otoczenie. Ludzie uzależnieni od używania telefonów komórkowych.
Ponieważ owe rzesze zombiaków stanowią poważne zagrożenie dla ruchu drogowego i pieszego, w niektórych krajach wytycza się dla nich specjalne chodniki. Takie dukty można spotkać m. in. w Belgii, USA czy Chinach. W większości oczywiście w ramach eksperymentów, ale korzystający są podobno zachwyceni 😋 (U nas pewnie byśmy musieli czekać sto lat na takie udogodnienia. Ścieżka rowerowa to w wielu miejscach rarytas 😉)
Przez niektórych badających zjawisko zapatrzeni w ekrany telefonów postrzegani są jak pewien rodzaj osób niepełnosprawnych, niepełnosprawnych XXI wieku nie potrafiących żyć bez telefonicznego gadżetu.
Przyznam się bez bicia, że ja również nie wyobrażam sobie życia bez telefonu komórkowego 😜 Wprawdzie pokemonów nie ganiałam, snapchata też nie używam, ale w obcym mieście zdarza mi się kroczyć za nawigacją 😎 Zastanawiam się, czy faktycznie nie jest to już jakaś ułomność.
I jak do takiej niepełnosprawności podszedłby nasz ZUS???😝😝😝 Może mogłabym pójść na rentę ???😛😉😙
